Video Gerard en Sven, en Bob
23 februari, na hoogtepunten een dieptepunt
We maken alles mee!!! Op zich zitten we natuurlijk niet op dieptepunten te wachten, maar we waren er bij.
We hadden het snel in de gaten dat het fout zat. De foute rondetijd, Skobrev in dezelfde baan en Kemkers die non-verbaal genoeg uitstraalde.
Het stadion viel stil terwijl Sven zijn indrukwekkende race afrondde. Een anticlimax, die Bob de bronzen medaille opleverde. Kevin, de 11-jarige zoon van Marian en Gert, ging al uit van goud en brons. Bij hem was de teleurstelling misschien wel het grootst. Hij wilde het stadion wel uitrennen. Hij zit nu naast me en zegt dat hij de boel zelfs wel wilde afbranden.
De berichten over hoe het nu kon sijpelden al snel binnen. Gerard had teveel tegelijk te doen en kon het niet bolwerken.
Zoals Mart Smeets het al zei (we waren het voor een keer met hem eens) iedereen kan een fout maken, ook de coach. En hoeveel sporters hebben alleen op deze spelen al niet tegenslag gehad, gevallen schaatsers, skiers, gekantelde bobbers, om maar niet te sprekn van het ongeluk vlak voor de spelen.
DUS HET VALT ALLEMAAL WEL MEE EN SVEN HEEFT AL EEN KEER GOUD EN DAAR KAN ER NOG EEN BIJKOMEN EN WE HEBBEN NOG STEEDS EEN PRIMA STEMMING EN 2 TOPWEKEN.
Zelfs Kevin kan weer lachen.
Bob gaat zo gehuldigd worden. Harrie gaat zo met Jan Roelof en Gert en Marian naar het HHH. De rest blijft waarschijnlijk een rustig avondje thuis om alle emoties te verwerken.
Tom heeft zijn kaartje voor de 5 km van morgen overgedaan aan Jan Roelof. Harrie en Yvonnegaan ook.
22 februari, weer een dagje Vancouver
Na 2 enerverende schaatsdagen waren we hard toe aan wat afwisseling. Een dagje Vancouver is dan een prachtige afleiding.
Met zijn vieren, Yvonne, Harrie, Jan Roelof en Tom, hebben we de Canada-line gepakt die kant op. Daar eerst even aan de koffie in een van de vele Starbucksen. Vervolgens hebben we onszelf opgesplitst. Jan Roelof moest nog wat snowboardtickets regelen voor een paar mensen, Harrie ging op zoek naar de mountain equipment coop om wat spulletjes aan te schaffen, Yvonne ging op zoek naar een boek waarvan ze de titel en schrijver niet kende (nog gevonden ook, knap hoor) en Tom ging het Stanley Park te voet te bekijken. Dit is een soort schiereiland in Vancouver dat je volledig langs het water kan ronden. Een wandeling van een km of 10 met steeds nieuwe vergezichten. Er staan ook prachtige totempalen. Op de foto's kan je het e.e.a. zien.
Om 4 uur weer verzameld op de boulevard. Vervolgens geflaneerd naar het restaurantgebied net buiten het centrum. Bij de Thai lekker gegeten.
Op de terugweg weer langs het water terug, nu in het donker. Maar lichtje genoeg, waaronder de ringen op het water en de olympische vlam. Het mooie olympische gevoel bereikte weer een nieuw hoogtepunt.
21 februari
Het kan niet op.
Na het goud van gisteren reed vandaag Ireen de perfecte race.
Voor het zover was zijn we de dag rustig begonnen. Het weer was weer schitterend. 's morgens eerst weer in onze tuin gezeten in de zon, met verbrandingsgevaar. Dat verhoogde het vakantiegevoel weer wat verder. Yvonne, Harry en Tom gingen op tijd op pad om een broodje te eten bij Subway. Vandaar weer door naar de Oval.
Het was zeker net zo spannend als gisteren. Maar de tijd van Ireen bleef staan. Wat een feest.
We zaten vlak achter de familie en vriendin van Ireen, maar dat hebben jullie op de video vast al gezien. Wat waren ze blij. Na afloop gingen we net als gisteren als een speer naar de opening tussen de 2 tribunes om, voor het eerst in het stadion zelf, de medaille-uitreiking te zien. Dat staat ook op foto en film.
Toen was het tijd om even te relaxen in de Foggy Dew, de Ierse pub. Daar hebben we ook wat gegeten met Canada - VS op de TV. Dat was aardig rustig met de vele Canadezen aldaar. Niet zo gek want de VS hebben gewonnen. Dat moet net zo gevoeld hebben als wij ons over een paar dagen (op de 23e) voelen, maar dat wisten we toen nog niet.
Toen door naar het HHH voor de huldiging van Ireen. We waren mooi op tijd en hebben ons op de tribune genesteld. De familie Bloemberg kwam er ook bij. Ze hadden hun 2 jongens mooi voor 8 uur binnen en die konden na gisteren hun huldiging meemaken. Jan Roelof stortte zich vlak voor het begin in het feestgedruis. De Bloembergjes, Yvonne en Tom bleven het geheel vrolijk vanaf de tribune overzien.
Kleintje Pils kwam de boel vooraf opvrolijken. Ze stonden weer mooi midden in de zaal. Erg gezellig. Daarna deze keer gelukkig een zeer kort skihut progamma want Ireen was mooi op tijd. Guus Meeuwis mocht haar toespreken. Helaas was de videoopname van de huldiging net wat te lang om te uploaden. Ze was uiteraard heeeel erg blij en wij ook.
Na 2 nummers Guus Meeuwis verlieten Yvonne, Harry en Tom het HHH.
De volgende dag was het plan om op tijd richting Vancouver te vertrekken.
Als analisten hebben we vastgesteld dat de Nederlandse dames serieus kans op goud hebben bij de ploegenachtervolging. De Canadese dames zitten er toch aardig doorheen, Duitsland is niet veel soeps, alleen de Russinnen kunnen nog wat verrassen.
Dus na vandaag is 6x goud haalbaar.
Video's goud Ireen
http://www.youtube.com/watch?v=HPvG9nxoluI
http://www.youtube.com/watch?v=FzIojEu-stw
En een afsluiting met
20 februari
Vandaag de 1500m! Na een tijd in de tuin in de zon gezeten te hebben (ja het is hier echt lente!) naar de Mall om wat te eten. Daarna naar HHH om te verzamelen voor de optocht naar de Oval. Met een hele stoet Oranje fans liepen we er heen. Erg leuk.
In de Oval de spannendste en mooiste race gezien tot nu toe. Tom en Yvonne zaten tussen allemaal Canadezen maar we hebben de longen uit ons lijf geschreeuwd. Wat was dat spannend zeg en wat een geweldig resultaat. Na de ereronde van Mark snel naar 'onze' stek om foto's van de flowerceremony te nemen.Inmiddels hebben meer mensen het plekje ontdekt maar snel als wij zijn stonden we toch weer vooraan.
Daarna snel een hapje eten bij de gekke Griek en daarna naar HHH voor de huldiging. Die was weer geweldig. Ontzettend leuk dat Mark gewonnen heeft. Wij zijn nog steeds in de gloria stemming! En inmiddels is het al zondag. Vanmiddag maar eens kijken hoe het met de dames gaat op de 1500m.
Video Goud Mark Tuitert
http://www.youtube.com/watch?v=q8DCbuFiH_g
http://www.youtube.com/watch?v=_1GIEVkD3m0
http://www.youtube.com/watch?v=qpPYD7g9EFY
http://www.youtube.com/watch?v=aPeP8iXHJK4
http://www.youtube.com/watch?v=3uKU0v6rQQ0
19 februari
Een dagje geen schaatsen! Vroeg uit de veren en om 9 uur de deur al uit naar Vancouver. Uitgestapt bij het Olympic Village en met de tram naar Granville Island. Daar wat rond gelopen, bakkie gedaan en daarna met de watertaxi naar downtown. Vanaf de waterkant was het nog een flink stuk lopen naar Robson Street. Daar was het behoorlijk druk maar nog te doen. Al snel werd het steeds drukker. Na de lunch op ons gemak Robson Street afgelopen. Nog een hotel ingegaan dat een restaurant had op de bovenste etage (42!) en daar stiekem naar binnen gegaan. Van daaruit hadden we een geweldig uitzicht op Vancouver.
Aan het einde van Robson Street naar het water gelopen en weer richting centrum. Dan kom je vanzelf langs de Olympische vlam. Je kon er een uur in de rij gaan staan om deze op de foto te zetten maar wij hebben maar gewoon door het hek een foto genomen. Er staan hier trouwens overal mega lange rijen voor vanalles. Dat soort dingen slaan wij over, er is genoeg te zien en te doen zonder in rijen te hoeven staan. Eenmaal terug bij Waterfront deden de benen en voeten het niet meer en werd het tijd voor koffie. Daarna de terugreis begonnen met de Sky Train wat niet meeviel want die zit de hele dag propvol.
In Richmond nog even door de Mall en wat gegeten. Daarna naar huis waar er zowaar niemand was, vanaf een uur of 9 kwam iedereen weer binnen druppelen.
Wat wel jammer is, is dat fototoestel van Yvonne het niet goed doet, het weigert af en toe. En foto's waar ze zelf op staat zijn te zien op Harrie's blog.